Rynek otworzył się w piątek z dużym optymizmem, doprowadzając do rekordowych cen złota i srebra. Złoto, na przykład, osiągnęło najwyższy poziom od sześciu tygodni, czyli powyżej 1 800 dolarów za uncję.
Rajd trwał jednak krótko, ponieważ prezes Fed Jerome Powell wspomniał o rosnącym ryzyku inflacyjnym w USA. Ujawnił, że bank centralny jest teraz na dobrej drodze do ograniczenia miesięcznych zakupów obligacji.
Powell powiedział, że choć ryzyko rośnie, ma nadzieję, że problemy w łańcuchu dostaw zostaną ostatecznie rozwiązane, a inflacja spadnie do 2%. To spowodowało spadek złota o około 30 USD z sesyjnego maksimum.
Jednak pomimo wypowiedzi Powella, rynki postrzegają inflację jako coś więcej niż tylko przejściową.
Firmy na całym świecie borykają się z kryzysem energetycznym, przerwami w łańcuchu dostaw i brakiem siły roboczej. Niektórzy ekonomiści twierdzą nawet, że problemy te utrzymają się do 2022 roku, a presja inflacyjna jest wysoka i w najbliższej przyszłości się nie zmieni.
Wzrost oczekiwań inflacyjnych jest również zauważalny na rynku obligacji, gdyż pięcioletnia stopa rentowności jest na najwyższym poziomie od 2004 roku. Wielu analityków surowcowych uważa, że nastąpi odbicie cen złota.
Nie wszyscy są jednak przekonani, że stagflacja będzie pozytywna dla złota. W ostatnim raporcie amerykańskiego banku centralnego obecna sytuacja, pomimo wyższej inflacji, nadal nie jest korzystna dla metali szlachetnych. Zauważono, że nie wszystkie okresy stagflacji są takie same. Wyjaśniono, że stagflacja mierzona jest za pomocą wskaźnika ubóstwa, czyli kombinacji inflacji i bezrobocia. W latach 1971-1981 wskaźnik ten wywołał dwie hossy na rynku złota. Jednak od kilku miesięcy ceny złota i wskaźnik ubóstwa są rozbieżne. Ten ostatni pozostaje poniżej 12,5%, co w przeszłości przyczyniało się do stabilnego wzrostu żółtego metalu.
Biorąc to pod uwagę, ekonomiści uważają, że powinniśmy poczekać i przekonać się, kto będzie miał rację: Fed czy rynki.
