Rynek ropy znalazł tymczasową równowagę między czynnikami geopolitycznymi a makroekonomicznymi, lecz jest ona wyjątkowo krucha. Pomimo spadku zmienności nastroje pozostają nerwowe, zwłaszcza w kontekście negocjacji USA z Iranem. Dziś kontrakty terminowe na ropę Brent konsolidują się w obszarze 66–67 USD za baryłkę.
Tło fundamentalne
Mimo że konflikt na Bliskim Wschodzie ustąpił miejsca innym tematom, wciąż nie został rozwiązany. Transport tankowców przez Cieśninę Ormuz, wstrzymany po uderzeniach na Iran, został wznowiony, choć sytuacja nadal pozostaje niestabilna.
Firmy żeglugowe natychmiast reagują na najmniejsze sygnały niepewności, a najwyraźniej odczuwa to rynek ropy. Mimo że istnieje porozumienie, by nie doprowadzać do eskalacji sytuacji, jednak ta równowaga może zostać naruszona jednym pociskiem lub jednym tweetem.
Tymczasem uwaga mediów przesuwa się w kierunku kwestii makroekonomicznych i podaży: dane EIA dotyczące zapasów ropy w USA zaskoczyły pozytywnie i stanowiły wsparcie dla cen.
Zapasy ropy naftowej spadły w ciągu tygodnia o 5,84 mln baryłek, czyli niemal pięć razy więcej, niż oczekiwano. Znacznie spadły również zapasy benzyny i destylatów, co wskazuje na odbudowujący się popyt, szczególnie w sezonie letnim.
To ważny sygnał dla nastrojów rynkowych – dane potwierdzają, że popyt w USA nie słabnie mimo obaw o recesję. Ponadto rynek z opóźnieniem zareagował na wypowiedź Igora Sieczina – szefa Rosniefti, który w sobotę, w innym otoczeniu geopolitycznym – zasygnalizował potencjalne zwiększenie produkcji.
Obecnie media intensywnie spekulują na temat kolejnej zmiany limitów produkcyjnych podczas lipcowego spotkania OPEC+.
Donald Trump dorzucił do tego swoją narrację: USA nie wycofują się z polityki sankcji wobec Iranu, ale są otwarte na rozmowy i ewentualne złagodzenie ograniczeń. To nie tylko gra dyplomatyczna, lecz też jasny sygnał dla rynku: premia geopolityczna może powrócić w każdej chwili, jeśli okaże się korzystna politycznie lub gospodarczo.
Rynek ponownie koncentruje się na równowadze między podażą a popytem. Indie nadal pozostają głównym odbiorcą rosyjskiej ropy Urals, a ich rynek dzielą między sobą Reliance i Nayara, które łącznie odbierają niemal połowę wolumenu.
W międzyczasie rosyjski eksport ropy drogą morską spada, m.in. z powodu prac technicznych w porcie Kozmino. Inwestorzy ponownie zwracają uwagę nie tylko na Iran, ale i na sygnały ze strony OPEC, zapotrzebowanie ze strony Chin oraz ogólne perspektywy globalnej gospodarki.
Analiza techniczna
Brent konsoliduje w przedziale 66–67 USD, w okolicach technicznego wsparcia, które wcześniej zainicjowało ruch wzrostowy w odpowiedzi na napięcia geopolityczne. Wskaźnik RSI na interwale 4-godzinnym znajduje się w strefie wyprzedania, co sugeruje możliwe wyhamowanie spadków.
Poziom 66 USD pozostaje kluczowym wsparciem – jego utrzymanie może zapoczątkować ruch w górę. Jeśli jednak zostanie przełamany, korekta może się pogłębić w kierunku 64 i 62 USD, gdzie znajdują się kolejne poziomy wsparcia.
Gaz: presja na ceny się utrzymuje, choć pojawiają się sygnały możliwego odbicia
Kontrakty terminowe na gaz ziemny w USA spadły do poziomu 3,50 USD/MMBtu – najniższego od dwóch tygodni, co sugeruje słabnącą kontrolę strony popytowej w krótkim terminie. Choć ostatnie tygodnie charakteryzowały się zwiększonym zużyciem gazu z powodu upałów, prognozy zapowiadają łagodniejsze temperatury, co z kolei zmniejsza zapotrzebowanie na chłodzenie i zwiększa poziom zatłaczania do magazynów, które w dalszym ciągu przekraczają średnią o 6%.
Wydobycie w kontynentalnej części USA przekroczyło majowe poziomy, lecz nie powróciło do marcowego szczytu. Presję na ceny zwiększa również trzymiesięczny trend spadkowy eksportu LNG – z 16 mld w kwietniu do 14,1 mld w czerwcu.
Z technicznego punktu widzenia cena gazu dotarła do 200-dniowej średniej kroczącej – istotnego poziomu wsparcia. RSI na wykresach godzinowych wskazuje na obszar wyprzedania, co może sprzyjać krótkoterminowemu odbiciu.
Mimo że spadek eksportu wynika głównie z planowanych prac serwisowych, uczestnicy rynku postrzegają to jako przejaw osłabienia popytu. W efekcie nastroje pozostają ostrożne, a fundamentów do trwałego odbicia wciąż brakuje.
