FX.co ★ Historia powstania europejskiej waluty: od ECU do EUR

ECU - pierwsza waluta Unii Europejskiej

Historia euro zaczyna się w połowie XX wieku. W 1947 roku utworzono Organizację Europejskiej Współpracy Gospodarczej, która później przekształciła się w Radę Europy. W 1957 roku kilka krajów, w tym Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg, utworzyły Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG). Po 21 latach, w 1978 roku, na jej bazie powstał Europejski System Walutowy (UGW) z ECU (European Currency Unit). Nowy instrument płatniczy przeznaczony był do rozliczeń międzypaństwowych. Z czasem do EWG weszły Dania, Irlandia, Wielka Brytania, Grecja, Austria, Portugalia, Szwecja i Hiszpania. Później państwa te przystąpiły do Unii Europejskiej

Trudne początki, czyli porażka w rozwoju EUR

Pierwsza próba stworzenia wspólnej waluty europejskiej w latach 80. XX wieku zakończyła się niepowodzeniem, potykając się o potęgę dolara. Władze monetarne większości krajów europejskich były przekonane, że nowa waluta nie będzie w stanie konkurować z greenbackiem. Sytuacja zmieniła się po zniesieniu przez rząd amerykański standardu złota dla USD. Dzięki temu limity wahań walut w stosunku do dolara dozwolone przez MFW zostały zwiększone do 25%.

Euro: druga próba zakończyła się sukcesem

Pomyślny rozwój EUR i jego wprowadzenie do obiegu poprzedziły długie dyskusje europejskich władz monetarnych. W 1992 roku podczas negocjacji w sprawie zawarcia traktatu w Maastricht kanclerz Niemiec Helmut Kohl zatwierdził utworzenie europejskiej unii gospodarczej i walutowej. Do realizacji tego celu potrzebny był skuteczny instrument finansowy, a mianowicie waluta paneuropejska. Do jej powstania władze strefy euro szły długie sześć lat. W 1998 roku Kohl, przemawiając w niemieckim Bundestagu, podkreślił znaczenie nowej waluty paneuropejskiej. Według niego utworzenie europejskiej unii gospodarczej było pierwszym krokiem na drodze do radykalnych zmian w Europie.

EUR wchodzi na rynek europejski

Na światowy rynek finansowy Euro weszło w 1999 roku, a nowe banknoty i monety zostały wprowadzone 1 stycznia 2002 roku. „Europejczyk” zastąpił poprzednią jednostkę walutową (ECU), która była stosowana w europejskim systemie walutowym w latach 1979-1998. W 2019 roku wspólna waluta europejska obchodziła dwudziestolecie. Obecnie EUR jest oficjalną walutą 19 krajów strefy euro: Niemiec, Austrii, Belgii, Irlandii, Grecji, Włoch, Łotwy, Litwy, Cypru, Estonii, Finlandii, Francji, Luksemburga, Malty, Holandii, Portugalii, Słowacji, Słowenii i Hiszpanii.

Dyrygenci europejskiej waluty

Wspólna waluta europejska jest kontrolowana przez Europejski System Banków Centralnych (ESBC). Na jego czele stoi Europejski Bank Centralny (EBC). W skład ESBC wchodzą również krajowe banki centralne wszystkich państw członkowskich UE, w tym również tych, które nie przyjęły euro jako środka płatniczego. Należy pamiętać, że EBC ma wyłączne prawo do określania polityki pieniężnej w całej strefie euro. Jeśli chodzi o ESBC, jego funkcje obejmują drukowanie banknotów i bicie monet, a także dystrybucję środków płatniczych między krajami strefy euro.

Cechy banknotów EUR

Waluta europejska składa się ze 100 centów. W obiegu są używane pieniądze papierowe i monety o wartości nominalnej 2, 1, 0,50, 0,20, 0,10, 0,05, 0,02 i 0,01 euro, które są akceptowane we wszystkich krajach strefy euro. Jeśli chodzi o banknoty, są one obecnie emitowane w nominałach 200, 100, 50, 20, 10 i 5 euro. W kwietniu 2019 roku zaprzestano emisji banknotów o nominale 500 euro. Powodem tego był wzrost liczby oszustw finansowych związanych z praniem pieniędzy, unikaniem płacenia podatków i finansowaniem terroryzmu.

Symbolika waluty europejskiej

Unikalny znak euro (€) pojawił się po długich dyskusjach, badaniach opinii publicznej i rozważaniach nad wieloma wariantami propozycji graficznych czołowych projektantów. Ten symbol, według Komisji Europejskiej, jest połączeniem greckiej litery "epsilon" i litery E, która oznacza Europę. Znak euro przecinają dwie równoległe linie symbolizujące stabilność i znaczenie nowej wspólnej waluty.