FX.co ★ Królowe obiektywu: 8 forografek o niezwykłym spojrzeniu na świat

Eve Arnold

Pierwszą kobietą fotografem, która została zatrudniona przez znaną na całym świecie agencję Magnun Photos była Amerykanka Eve Arnold (1912-2012). Utalentowana fotoreporterka, wniosła ogromny wkład w rozwój fotografii informacyjnej. Według ekspertów, Arnold w swoich pracach skupiała się przede wszystkim na tematyce dzieciństwa, relacji między rodzicami i dziećmi. Jej wrażliwość i inteligencja, a także odwaga i ambicje pozwalały jej na tworzenie żywych reportaży z gorących punktów planety - od demonstracji politycznych po zamknięte instytucje. Arnold fotografowała również wybitnych ludzi, takich jak Margaret Thatcher, Elżbieta II, Marilyn Monroe, Marlene Dietrich i inne sławy. Dewizą Eve Arnold był uważny stosunek do bohaterów swoich reportaży.

Graciela Iturbide

Wielu krytyków podkreśla, że zdjęcia meksykańskiej fotografki Gracieli Iturbide są dość kinematograficzne. Studia, które ukończyła w Centro de Capacitación Cinematográfica wywarły głęboki wpływ na jej twórczość. Graciela podkreślała, że w jej pracach można odnaleźć elementy sztuki takich mistrzów fotografii jak Henri Cartier-Bresson, Josef Kudelka czy Sebastião Salgado. Interesowały ją takie tematy, jak poszukiwanie tożsamości, nowość w życiu codziennym, a także rola kobiety w społeczeństwie. W 1978 roku, na zlecenie Archiwum Etnograficznego Narodowego Instytutu Ludów Tubylczych Meksyku, wykonała serię zdjęć Seri, Juchitan i innych Indian. Poprzez obiektyw aparatu G. Iturbide poznawała kulturę i zwyczaje różnych ludów.

Victoria Ivleva

Rosyjska fotoreporterka Victoria Ivleva jest jedynym fotografem, który wszedł do bloku nr 4 elektrowni atomowej w Czarnobylu zaraz po katastrofie. Jej reportaż o reaktorze w Czarnobylu został nagrodzony World Press Photo Golden Eye, najwyższym wyróżnieniem w świecie fotografii. Prace fotograficzne Ivlevej były publikowane w najważniejszych rosyjskich i zagranicznych czasopismach, w tym w The Guardian i The New York Times. Victoria Ivleva ma na swoim koncie relacje z takich gorących punktów jak Rwanda. W 1994 r. była jedynym rosyjskim fotografem, który relacjonował ludobójstwo w tym południowoafrykańskim kraju. Ivleva starała się nie tylko dokumentować wydarzenia, ale także pomagać bohaterom swoich reportaży. Wywołało to wewnętrzny kryzys, a po powrocie z Rwandy przestała fotografować. Dopiero 10 lat później Ivleva wróciła do swojego zawodu, nie rezygnując z działalności społecznej.

Sally Mann

Popularna amerykańska fotografka i certyfikowana specjalistka Sally Mann znana jest z licznych zdjęć swoich córek. Fotografka skupia się na tematyce dzieciństwa i dorastania oraz dziewczęcej atrakcyjności. W 1988 roku ukazał się zbiór zdjęć Mann "At Twelve: Portraits of Young Women". W 1992 roku wydała album "Close Relatives'', w którym uwieczniła historię dorastania swoich dzieci. Zdjęcia te ukazują refleksje fotografki na temat dorastania, ulotności życia i tematu śmierci. "Fotografie nie tylko otwierają drzwi do przeszłości, ale także pomagają nam spojrzeć w przyszłość. Japończycy mają swoje określenie na to podwójne postrzeganie: mono no aware. Oznacza to "piękno zabarwione smutkiem", ponieważ nie może być prawdziwego piękna bez indolentnego powiewu rozkładu" - podkreśliła. Uważała, że ludzie powinni zachować to, co jest im drogie, i starać się uchwycić najważniejsze momenty życia.

Nan Goldin

Znawcy uważają Nan Goldin za jedną z najbardziej wpływowych fotografek drugiej połowy XX wieku. Odznaczona francuską Legią Honorową, Nan Goldin porusza drażliwe tematy, takie jak kobieca seksualność, uzależnienie w związkach osobistych i tożsamość płciowa. Obiektyw fotografki uchwycił takie aspekty życia jak przemoc, uzależnienie od alkoholu i narkotyków, życie i obyczaje nowojorskiej bohemy lat 80. W tym czasie N. Goldin zrealizowała serię zdjęć "Ballada o uzależnieniu seksualnym". Decydujące znaczenie dla losów autorki miało tragiczne wydarzenie w jej rodzinie: gdy Nan miała 12 lat, jej starsza siostra popełniła samobójstwo. Tematem prac N. Goldin były autoportrety, a także fotografie bliskich przyjaciół i znajomych.

Margaret Bourke-White

Amerykańska fotografka Margaret Bourke-White (1904-1971) stała się pionierką w wielu dziedzinach: pierwszą korespondentką wojenną w Stanach Zjednoczonych, której pozwolono pracować na froncie, a także pierwszą kobietą fotografem dla magazynu Life. Według analityków, epitety "pierwsza", "jedyna", "niepowtarzalna" towarzyszyły M. Bourke-White przez całe jej życie. Jednym z jej najsłynniejszych zdjęć był portret kobiety w mundurze lotniczym obok bombowca, które w czasie wojny wisiało niemal w każdym baraku. Pod koniec wojny Burke-White relacjonowała historię z obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, a także z obozu pracy w Lipsku-Tecla. Po II wojnie światowej wydała książkę "Droga Ojczyzno, spoczywaj w pokoju", w której opowiedziała o swojej pracy korespondenta wojennego. Później M. Bourke-White pracowała w Indiach, Pakistanie i Afryce Południowej.

Carol Goosey

Fotoreporterka Carol Goosey ma w swoim portfolio blisko 15 prestiżowych nagród. Jest jedyną dziennikarką, która czterokrotnie zdobyła nagrodę Pulitzera. Goosey otrzymała nagrody za zdjęcia uchodźców z Kosowa wykonane w latach 90-tych, a także za publikację zdjęć z amerykańskiej operacji wojskowej "Wsparcie Demokracji". Nagrodzono także serię reportaży, które opowiadały o skutkach trzęsienia ziemi na Haiti w 2010 roku. Carol zwykła mawiać, że najważniejszym światłem, które stara się dostrzec i uchwycić, jest blask bijący od każdego człowieka. Fotografując, zwracała dużą uwagę na ludzkie emocje, szczególnie w momentach głębokiego smutku i bólu.

Dorothea Lange

Znawcy uważają Dorotheę Lange (1895-1965) za jedną z najwybitniejszych przedstawicielek fotografii dokumentalnej ostatniego stulecia. Była ona kronikarką historii Stanów Zjednoczonych w pierwszej połowie XX wieku. Wpływ legendarnej fotografki na rozwój fotografii dokumentalnej jest niezmierzony. Szeroką sławę przyniosła jej seria zdjęć o Wielkim Kryzysie w Stanach Zjednoczonych, z których najbardziej znana jest "The Migrant Mother" (1936). Jej bohaterka, Florence Owens Thompson, po śmierci męża została zmuszona do przeniesienia się wraz z siedmiorgiem dzieci do obozu pracy w Kalifornii. Fotografia, na której głodujące dzieci tulą swoją wyczerpaną matkę, jest symbolem Wielkiego Kryzysu.