FX.co ★ Największe załamania rynku w historii USA

Panika na rynku w 1792 roku

Kryzys finansowy i kredytowy wystąpił w Stanach Zjednoczonych w marcu-kwietniu 1792 r., w wyniku czego papiery straciły około jednej czwartej swojej wartości. Jest uważany za pierwszy poważny kryzys finansowy w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Powodem paniki było rozszerzone pożyczanie przez Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych i masowe spekulacje.

Amerykański biznesmen Alexander Macomb zaciągnął pożyczkę w banku, którą wydał na zakup ziemi od państwa. Planował zarabiać na spekulacjach na działkach handlowych. Jednak sprzedawano działki zbyt powoli, pieniędzy nie wystarczało na kolejną płatność do banku. William Deuer i pewna liczba bankierów wykupili amerykańskie papiery dłużne i akcje banków i spróbowali podnieść ceny. Kiedy nie byli w stanie spłacić swoich długów i rozpoczęli masową sprzedaż, ceny tych aktywów gwałtownie spadły. Rozpoczęto masowe wycofywanie depozytów bankowych w całym kraju. Minister finansów Alexander Hamilton był w stanie zapobiec rozwojowi kryzysu. Następnie jego działania zaczęły być uważane za teoretyczny i praktyczny standard działań, które bank centralny powinien podjąć w obliczu kryzysu finansowego.

Czarny piątek 1869

24 września 1869 r. zarządzający linią kolejową Erie Railroad i spekulanci finansowi Jay Gould i James Fisk postanowili sprowokować wzrost cen na rynkach. Kupowali złoto, mając nadzieję, że spowoduje to podwyższenie ceny zboża, a następnie zwiększenie popytu na transport zboża, co podniosłoby taryfę kolejową.

Gudl liczył, między innymi, na bliskie otoczenie prezydenta Granta. Goodl wydał na zakup 7 milionów dolarów, co pierwszego dnia spowodowało wzrost ceny o 40%. Bank kontrolowany przez Tweed Boss dał Gouldowi gwarancje, ale wątpiący gracze wyprzedzili Goulda i znaleźli bezpośredni dostęp do prezydenta.

Bez ostrzeżenia, Departament Skarbu USA wypuścił na rynek dużo złota, aby ustabilizować rynek. Do lipca 1869 r. kurs złota wzrósł o 65%. Czarny piątek wybuchł 24 września 1869 r. - stopa złota natychmiast spadła o 30%. Pomimo faktu, że Goodall nie poniósł strat finansowych, był oblegany przez niezliczone procesy i prawie wyrzucony na ulicę. W 1872 roku Goodlu musiał opuścić giełdę i kolej. W tym samym roku zabito James'a Fisk'a.

Panika na rynku w 1893 roku

Początek kryzysu gospodarczego w USA w 1893 r. był spowodowany spadkiem udziałów spółek kolejowych spowodowanym nadprodukcją i wynikającym z tego bankructwem.

Ta depresja była najgorsza w historii w tym czasie. Ponad 500 banków i 15 tysięcy firm zbankrutowało, a bezrobocie w szczycie depresji wynosiło 17-19%.

Upadek Wall Street w 1929 roku

Krach na rynku, który rozpoczął się w Czarny Czwartek, 24 października 1929 r., znany jako "katastrofa na Wall Street", oznaczał początek Wielkiego Kryzysu.

W tym dniu średnia przemysłowa Dow Jones spadła o 11%, osiągając poziom 381,17, a "bańka" pękła i rozpoczęła się panika powodująca sprzedaż akcji. Inwestorzy sprzedali w tym dniu 12,9 miliona papierów wartościowych, próbując pozbyć się zapasów, zanim całkowicie stracą na wartości.

W ciągu następnych kilku dni sprzedano kolejne 30 milionów akcji, a cały rynek spadł o 40% w ciągu tygodnia, tracąc około 30 miliardów dolarów wartości, więcej niż rząd USA wydał przez całą pierwszą wojnę światową.

Banki finansujące zakup akcji swoimi pożyczkami nie były w stanie spłacić długów i masowo ogłaszali bankructwo. Po nich zamykali się firmy, tracąc pożyczki. Wszystko to przyczyniło się do wzrostu bezrobocia.

Następnie utworzono Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, która opracowała zasady i przepisy mające na celu zapobieganie takim wypadkom na rynku.

Recesja 1937-1938

W latach 1937-38 w amerykańskiej gospodarce panowała recesja. Dosłownie w ciągu roku bezrobocie wzrosło z 4,5 miliona do 11 milionów. Zapasy wzrosły, powodując spadek popytu i wzrost cen.

Od 1963 r. władze zaostrzyły politykę monetarną i fiskalną oraz doprowadziły do upadku gospodarki. Recesja doprowadziła do zakończenia polityki napływu złota w 1938 r., FRS zmniejszył udział wymaganych rezerw dla instytucji finansowych w kwietniu tego samego roku, a deficyt budżetowy wzrósł do 3% PKB w 1939 r.

Piątek, 13, 1989

Korporacja UAL miała przejść w ręce swoich pracowników, wykupując pakiet kontrolny w wysokości 6,8 miliarda dolarów, w tym celu miały zostać wyemitowane obligacje śmieciowe. Jednak w piątek 13 października 1989 roku firma ogłosiła, że nie jest w stanie zebrać niezbędnych funduszy.

Arbitrażyści sprzedali swoje pozycje w akcjach zwykłych UAL. W rezultacie Dow Jones Industrial Average spadł o 190 punktów w ciągu jednego dnia.

Konsekwencje ataku terrorystycznego z 11 września

Tragedia spowodowała poważne zmiany w gospodarce Ameryki. Centrum biznesowe Nowego Jorku zostało zniszczone, duże firmy poniosły straty. Przywrócenie normalnej infrastruktury i działalności usług miejskich potrzebowało o dużo więcej czasu niż jeden dzień.

Właściciele zniszczonych wież otrzymali ubezpieczenie w wysokości kilku miliardów dolarów. Wskaźnik giełdowy spadł w tych dniach o 14%, co było największym spadkiem w historii, przekraczającym nawet dane z okresu Wielkiego Kryzysu.

W związku z tragedią zmniejszyło się zapotrzebowanie na loty, ludzie obawiali się powtórki ataków terrorystycznych i wybierali bezpieczniejszy transport.

Upadek rynku akcji w 2002 roku

W pierwszej połowie października 2002 r., w porównaniu z bezwzględnymi maksimami osiągniętymi na początku 2000 r., spadek wskaźników wyniósł: Dow Jones Industrial - 37,5%, S & P-500 - około 50%, NASDAQ Composite - 78%.

Firmy finansowe i fundusze zaczęły restrukturyzować swoje portfele inwestycyjne, inwestorzy zaczęli przenosić środki do aktywów wolnych od ryzyka. Takimi aktywami były obligacje rządowe. Wzrost popytu spowodował gwałtowny spadek rentowności tych papierów. Gdyby na początku 2000 r. rentowność 10-letnich państwowych papierów wartościowych przekroczyła 6,75%, wtedy w połowie 2003 r. spadłby do 3,14%, podczas gdy na obligacjach dwuletnich rentowność spadła do prawie 1%, co było historycznym minimum.

Kryzys finansowy w latach 2007-2008

Zaczęło się od kryzysu hipotecznego w USA, upadłości banków i spadku cen akcji, torując drogę globalnemu kryzysowi gospodarczemu.

Pierwsze oznaki kryzysu hipotecznego ujawniły się w 2006 r. gdy spadła liczba sprzedaży domów, a wiosną 2007 r. zamienili się w kryzys wysoce ryzykownych kredytów hipotecznych. Latem 2007 r. kryzys hipoteczny zamienił się w kryzys finansowy i wpłynął ne tylko na USA.

Akcje największej firmy ubezpieczeniowej w USA AIG, która była głównym emitentem swapów ryzyka kredytowego, spadła o 60%. Spowodowało to załamanie całego rynku swapów ryzyka kredytowego. W wyniku kryzysu zamknęło się pięć wiodących banków amerykańskich.

Flash Crash z 6 maja 2010 roku

Załamanie się amerykańskiego rynku akcji, gdy wskaźnik Dow Jones spadł o 1 tysiąc punktów (9%) podczas jednej sesji giełdowej. Początkowym spadkiem stały się obawy o kryzys w Grecji. O 2:42, kiedy Dow spadł o 3%, giełda zaczęła spadać z przyspieszeniem i w ciągu 5 minut spadła o 600 punktów, a do 02:47 spadek wyniósł prawie 1 tysiąc punktów. Do 03:07 rynek przywrócił większość spadku, a mianowicie 600 punktów.