Brent konsoliduje się przy granicy wybicia, a każdy impuls geopolityczny (atak USA, eskalacja w cieśninie Ormuz) może popchnąć notowania do poziomu 80 USD i wyżej.
Dziś kontrakty terminowe na Brent utrzymały się powyżej 75,5 USD i zbliżyły się do górnego oporu w zakresie 77–78,6 USD, tworząc układ charakterystyczny dla fazy akumulacji, w którym cena stopniowo zbliża się do oporu. Powodem kolejnego wzrostu stało się rosnące ryzyko bezpośredniego ataku USA na Iran. Bloomberg informuje, że przygotowania już trwają, a Donald Trump, w swoim stylu, mówi o "decyzji w ostatniej chwili".
Jednocześnie Iran w trybie pilnym ewakuuje ropę z wyspy Kharg, skąd eksportowana jest większość surowca – nie jest to forma zabezpieczenia, lecz strategiczne wycofanie rezerw.
Agencje morskie już zalecają statkom unikanie wód cieśniny Ormuz, a Iran domaga się oficjalnej zgody na przepływ tankowców, co stanowi potencjalne zagrożenie dla 20% światowych dostaw ropy drogą morską.
Ironią jest fakt, że po ataku Izraela eksport ropy z Iranu nie spadł, lecz wzrósł o 44%, osiągając 2,33 mln baryłek dziennie. Może to być krótkotrwała reakcja, podczas której Iran próbuje "sprzedać wszystko, co się da", zanim dojdzie do ewentualnego zamknięcia tras.
Ceny Brent, według szacunków Goldman Sachs, zawierają obecnie około 10 USD premii geopolitycznej. Jednocześnie prezes Eni, Claudio Descalzi, twierdzi, że rynek nie wierzy w zamknięcie Ormuzu – w przeciwnym razie ropa kosztowałaby już 90 USD.
Poważnym czynnikiem wspierającym popyt pozostaje także spadek zapasów ropy w USA o 11,5 mln baryłek. Jest to największy tygodniowy spadek od lipca ubiegłego roku. Wysoki popyt w sezonie letnim, aktywna przeróbka oraz ograniczony import działają w jednym kierunku. Ponadto Rezerwa Federalna pozostawiła stopy procentowe bez zmian, co sprzyja apetytowi na ryzyko.
Sytuacja techniczna
Brent zbliża się do strefy 77–78,6 USD. W przypadku wybicia możliwy jest gwałtowny ruch do 80,5 USD, a następnie do 82–83 USD, szczególnie jeśli pojawią się potwierdzenia rozpoczęcia operacji militarnej.
Wsparcie znajduje się obecnie w pobliżu 75,5 USD i 74,3 USD. RSI na wykresie dziennym nie wskazuje na przegrzanie, co pozostawia potencjał do kontynuacji wzrostów. Rynek gotowy jest na impuls, ale potrzebuje pretekstu.
Gaz ziemny: upał i eksport rozgrzewają rynek
Kontrakty terminowe na gaz ziemny w USA osiągnęły poziom 3,87 USD/MMBtu, przebijając wszystkie kluczowe poziomy oporu i kontynuując trend wzrostowy. Rynek reaguje na dwa czynniki prowzrostowe: anomalne upały w całym kraju oraz odbudowę eksportu LNG po przestojach technicznych na kluczowych terminalach.
Popyt na gaz do produkcji LNG pozostaje nieco poniżej kwietniowych rekordów (14,1 wobec 16 mld stóp sześciennych), ale rosnące wolumeny dostaw w lipcu w połączeniu ze stabilnym popytem krajowym mogą doprowadzić do zaburzenia równowagi – zwłaszcza jeśli upały utrzymają się dłużej.
Wydobycie wzrosło nieznacznie – dzienny szczyt wyniósł 106,4 mld stóp sześciennych, co oznacza osiem tygodni stagnacji. W warunkach rosnącego popytu podaż może okazać się ograniczona.
Sytuacja techniczna
Cena przebiła wszystkie kluczowe opory, jednak na wykresach godzinowych RSI sygnalizuje przegrzanie. To sygnał możliwej korekty lokalnej, która może zatrzymać się na poziomie 3,83 USD – wcześniejszy opór, obecnie testowany jako wsparcie.
W przypadku odbicia od tego poziomu kolejnym celem będzie przedział 3,98–4,05 USD. Obecnie struktura ruchu pozostaje wzrostowa.
