Kontrakty terminowe na ropę Brent przekroczyły w piątek poziom 68 USD za baryłkę, jednak surowiec wciąż zmierza ku najgorszemu tygodniowi od marca 2023 roku po ogłoszeniu rozejmu między Izraelem a Iranem.
Notowania ropy nadal oscylują w pobliżu górnej granicy dolnego przedziału konsolidacji w przedziale 66,8–68,6 USD za baryłkę. Pomimo wybicia poziomu 66,8 USD dynamika pozostaje słaba – ceny nie wykazują wyraźnego odbicia, a techniczna wyprzedaż jest kompensowana ruchem bocznym.
Może to świadczyć o niepewności wśród uczestników rynku, którzy – jak się wydaje – czekają na nowe impulsy zarówno ze strony geopolityki, jak i danych makroekonomicznych.
Po gwałtownych wahaniach wywołanych eskalacją na Bliskim Wschodzie uwaga rynku ponownie skupiła się na globalnych relacjach handlowych, zapasach ropy w USA oraz nadchodzącym posiedzeniu OPEC+.
Fizyczne dostawy z regionu Zatoki Perskiej uległy stabilizacji, co pomogło zneutralizować wcześniej uwzględnioną premię za ryzyko. Kwestia Iranu, Izraela i USA stopniowo schodzi na dalszy plan, choć nie znika całkowicie.
Niemniej jednak napięcia się utrzymują, a niedawne wypowiedzi Teheranu o braku zgody na wznowienie negocjacji wyraźnie wskazują, że zagrożenie nie zniknęło, a jedynie chwilowo osłabło.
Tymczasem pojawiają się oznaki globalnego spowolnienia popytu. Przykładem może być decyzja administracji Trumpa o rezygnacji z natychmiastowego uzupełnienia rezerw strategicznych – sygnał, który rynek może odczytać jako zachętę do ostrożności. Jednocześnie ZEA ograniczyły dostawy ropy Murban do swoich partnerów o 20%. Według Bloomberga ma to związek z pozycjami na rynku instrumentów pochodnych, co jedynie podkreśla napięcia w przepływach surowca i strategiach zabezpieczających.
Cena frachtu ropy z Bliskiego Wschodu do Azji spadła w ciągu tygodnia o 17%, co pokazuje brak wiary uczestników rynku w dalszą eskalację konfliktu w najbliższych dniach.
Obraz fundamentalny tworzy wiele sygnałów, które same w sobie nie są decydujące, ale razem pokazują kruchą równowagę. Wystarczy jeden impuls – sankcje czy incydent zbrojny – by gwałtownie zwiększyć zmienność.
Analiza techniczna
Z technicznego punktu widzenia ropa zbliża się do punktu krytycznego. Linia trendu w pobliżu 68,6 USD za baryłkę pełni funkcję kluczowego oporu. Jej przełamanie będzie sygnałem technicznym do wznowienia wzrostów.
Obraz fundamentalny tworzy wiele sygnałów, które same w sobie nie są decydujące, ale razem pokazują kruchą równowagę. Wystarczy jeden impuls – jak sankcje czy incydent zbrojny – by gwałtownie zwiększyć zmienność.
Jeśli poziom oporu nie zostanie przełamany, rynek prawdopodobnie pozostanie w fazie konsolidacji bocznej lub nawet skieruje się na południe. Wskaźnik RSI na wykresie 4-godzinnym utrzymuje się w strefie neutralnej, co pozostawia przestrzeń do ruchu w obu kierunkach. Dopóki ropa Brent znajduje się powyżej 66 USD za baryłkę, scenariusz umiarkowanego wzrostu pozostaje aktualny.
Gaz: chwilowa przerwa po słabym kontrakcie
Rynek gazu ziemnego zaliczył mocną korektę i zakończenie bliskiego kontraktu. Teraz inwestorzy skupiają się na nowym kontrakcie, co stwarza szansę na odbicie.
Według najnowszego raportu EIA cena spot gazu w Henry Hub spadła o 22 centy, do poziomu 3,26 USD/MMBtu, w związku z normalizacją temperatur i spadkiem popytu. Inaczej wygląda sytuacja na rynkach międzynarodowych – ceny LNG w Azji i Europie nadal rosną, na TTF osiągnęły 12,95 USD/MMBtu, a we wschodniej Azji już 13,94 USD/MMBtu. Taka różnica może zachęcić do eksportu i wesprzeć ceny.
Popyt krajowy w USA wzrósł w ciągu tygodnia o 8,7%, dostawy do terminali LNG również się zwiększyły. Pomimo spadku liczby aktywnych wiertni do 111, poziom zapasów pozostaje wysoki – o 7% powyżej średniej z ostatnich pięciu lat. To ogranicza potencjał do silnego odbicia, zwłaszcza w warunkach sezonowego osłabienia aktywności na rynku energetycznym.
Z technicznego punktu widzenia gaz wszedł w głęboką fazę wyprzedania i próbuje ustabilizować się w przedziale 3,26–3,30 USD. Jeśli cena odbije się od tych poziomów, może powrócić w okolice 3,50 USD i wyżej. W przypadku dalszej presji spadkowej celem mogą stać się poziomy wsparcia w obszarze 3,10–3,15 USD.
Ogólnie rynek energii nieco się ustabilizował, jednak napięcia nie zniknęły. Wystarczy jeden zewnętrzny impuls, by zmienić kierunek trendu. Na razie znajduje się w fazie wyczekiwania.
