Kontrakty terminowe na ropę Brent w środę oscylowały wokół 68,4 USD za baryłkę, utrzymując większość wzrostu z ostatnich trzech sesji i pozostając w pobliżu dwutygodniowych maksimów.
Na pierwszy rzut oka przewaga wydaje się po stronie kupujących: pozytywne nastroje na rynkach akcji, słabość dolara oraz oczekiwania na łagodniejszą politykę Fed sprzyjają wzrostom cen. Warto jednak zauważyć, że taki klimat może skłonić inwestorów do realizacji zysków — po ogłoszeniu decyzji Fed część uczestników rynku pewnie zdecyduje się zabezpieczyć pozycje, zamiast liczyć na kontynuację hossy.
Dodatkowe wsparcie dla cen przyniosły dane API, według których zapasy ropy w USA spadły o 3,4 mln baryłek. Warto jednak dodać, że spadek zapasów nastąpił przy utrzymującej się niepewności co do popytu: kończy się sezon letni i rynek wchodzi w trudniejszą fazę testowania równowagi.
Tło makroekonomiczne i geopolityczne
Polityka oraz geopolityka nadal podsycają zmienność na rynku. Unia Europejska odroczyła publikację 19. pakietu sankcji wobec Rosji, mimo że debata wokół nich trwa. Donald Trump apeluje do Europy o wprowadzenie ceł na Indie i Chiny ze względu na ich współpracę z Moskwą, jednak wewnątrz Unii nie ma konsensusu — przeciwko opowiadają się m.in. Węgry i Słowacja, a Japonia w ogóle nie wsparła inicjatywy. Równocześnie relacje USA z Indiami nabierają optymizmu — rozmowę telefoniczną Trumpa z premierem Modim określono jako "znakomitą", a New Delhi oceniło negocjacje jako "obiecujące". Kluczowe pozostaje pytanie, czy Indie zmniejszą import rosyjskiej ropy.
Międzynarodowa Agencja Energetyczna (IEA) alarmuje, że bez inwestycji na poziomie minimum 540 mld USD rocznie w nowe projekty wydobywcze, do połowy stulecia podaż ropy na świecie może spaść o wolumen równy produkcji Brazylii i Norwegii łącznie. To podważa narrację o długoterminowej nadpodaży i zmusza rynek do ponownej oceny stabilności dostaw.
Na rynku zmieniają się również przepływy surowców: port Primorsk na Bałtyku częściowo wznowił działalność po problemach technicznych, a Chiny zwiększają import irańskiej ropy po coraz większych rabatach, co zaostrza konkurencję między dostawcami i dodatkowo wpływa na różnice cenowe.
Analiza techniczna
Notowania Brent pozostają w szerokim zakresie bocznym, którego dolną granice stanowią okolice 65 USD za baryłkę, górną - 67,8–68,5 USD. Obecnie notowania znajdują się już w pobliżu strefy sprzedających.
Wzrost z ostatnich dni wydaje się raczej impulsem w kontekście ruchu bocznego niż początkiem nowego trendu. Kluczowy opór nadal stanowi poziom 68,5 USD – wzrost powyżej tej bariery otworzyłby bykom możliwość testu 69,2 USD i pchnie cenę w kierunku 70,3 USD (200-dniowa EMA). Bez kolejnego wyraźnego impulsu takie wybicie prawdopodobnie nie będzie jednak trwałe.
Podstawowym scenariuszem pozostaje korekta: po realizacji zysków przy górnej granicy powrót do strefy wsparcia w rejonie 67,0–66,5 USD wydaje się logiczny. Głębsze spadki w kierunku 65 USD byłyby możliwe w przypadku silnych sygnałów o zwiększeniu podaży ze strony OPEC+ lub wzrostu zapasów w USA.
Technicznie rzecz biorąc, rynek preferuje obecnie handel w ograniczonym przedziale: zakupy blisko 65–66 USD, sprzedaż w pobliżu 68–68,5 USD. Na prawdziwy trend rynkowy będzie można liczyć dopiero po przełamaniu tego przedziału.
Gaz ziemny
Na rynku gazu wciąż dominuje apatia. Notowania lekko rosną, ale bez wyraźnej determinacji. Kluczowy opór przy 3,177 USD pozostaje nieprzełamany, a rynek wykazuje raczej ostrożność niż gotowość do dynamicznych wzrostów.
Najbliższe wsparcie znajduje się w okolicach 3,022 USD, a jego przełamanie otworzy drogę do głębszej korekty.
W ujęciu fundamentalnym sytuacja jest niejednoznaczna. Zapasy w USA wzrosły w ciągu tygodnia o 71 mld stóp sześciennych, czyli niemal dwukrotnie więcej niż rok temu i znacznie powyżej średniej pięcioletniej. Ten fakt ogranicza potencjał wzrostu cen, nawet mimo przejściowego spadku wydobycia w kontynentalnych stanach USA (107,3 wobec rekordowych 108,3 mld stóp w sierpniu). Zmniejszyły się też przepływy do terminali LNG — z 15,8 mld stóp sześciennych w sierpniu do 15,6 mld we wrześniu.
Krótko mówiąc, dla gazu to klasyczna sytuacja: czynniki fundamentalne są raczej "niedźwiedzie", ale sytuacja techniczna pozwala utrzymywać rynek powyżej 3 USD. Równowaga jest krucha: jeśli kupujący nie znajdą argumentów do przebicia poziomu 3,177 USD, możliwe są wahania w przedziale 2,9–3 USD.
